Elke maand luister ik naar een flinke lading muziek. Als afleiding van luidruchtige collega’s en al het kabaal op mijn werk, of gewoon op de achtergrond als ik ’s avonds ontspan met een goed glas bier of whiskey. En omdat variatie het leven spice geeft, probeer ik elke maand een nieuwe band te ontdekken die Last.fm me aanbeveelt, om te zien of ik ze leuk vind op basis van hun eerste album. De aanbeveling van deze maand: Vision Divine
Beoordeling#
Album: Vision Divine
Jaar: 1999
Genre: Power Metal
Aanbevolen op basis van: Angra, Kamelot & Stratovarius
Er was eens een tijd dat een nerdy, langharige gozer van begin twintig een zwak had voor alles wat met Power Metal te maken had. Misschien waren het de epische thema’s over verre fantasiewerelden, ridders in glanzende harnassen, draken en jonkvrouwen die gered moesten worden, die me aantrokken. Om eerlijk te zijn, waren ze een geweldige inspiratiebron voor een weekend vol met weer een Dungeons & Dragons avontuur.
Maar het was ook een muziekgenre dat garant stond voor veel plezier. De absurde overdreven heldenverhalen, de overgecompliceerde wereldopbouw. En natuurlijk, de frequent hoge ’epische’ kreten konden ook tranen van het lachen oproepen. De bron van inspiratie en amusement kwam vooral van albums van de originele Rhapsody en van het zijproject van hun gitarist Luca Turilli.
Dus hoe ik Vision Divine, een zijproject van Rhapsody’s oorspronkelijke zanger Fabio Lione, compleet heb gemist, is me een raadsel. Zo enthousiast over die link met een van mijn favoriete bands aller tijden, werd het tijd om me onder te dompelen in wat waarschijnlijk een trip down memory lane zou worden.
En ja hoor, nog geen twee minuten bezig en ik zit al te headbangen. Hun debuut draait er niet omheen en gaat er meteen vol in vanaf het begin. Met de eerste twee nummers weet je gewoon dat dit een knaller van een album is. Elk nummer straalt en druipt van die heerlijke Power Metal-sappen. Totdat…
Waarom, waarom hebben ze een cover van The Final Countdown halverwege het album gezet? Om eerlijk te zijn, het is al het slechtste nummer van Europe. En deze versie, het is in feite precies hetzelfde. Geen epische saus eroverheen gedruppeld. Ze hebben niet eens geprobeerd om het een eigen twist te geven, en het is zo flets dat het echt de flow van het album verstoort.
Gelukkig spoelen ze dat afschuwelijke geluid uit onze oren weg met nog eens drie knallers. Met The Miracle komen ze terug bij het geluid waarmee het album begon. Uptempo, gevuld met de epische zangkunsten van Fabio zoals je kunt verwachten, alleen onderbroken door een wat misplaatste fluit/gitaar solo. Het is ook het langste nummer op het album, maar het is voorbij voordat je het weet. Met Forever Young naderen we het einde, en opnieuw is het tijd voor catchy deuntjes, uptempo drummen en harmonieuze zanglijnen van Fabio die alles geeft. Echt, als je iemand wilt uitleggen wat Power Metal is, speel dan gewoon dit nummer en je bent klaar.
En in de wetenschap dat ze ons luisteraars niet op een hoogtepunt willen laten hangen en dan abrupt willen stoppen, trakteren ze ons op Of Light and Darkness om afscheid te nemen. Zes minuten lang slechts een piano die een dromerige Fabio begeleidt. Normaal gesproken zou ik zeggen, de verplichte ballad dus sla maar over, maar om deze muzikale trip te eindigen, mijn inmiddels pijnlijke nekspieren wat rust te geven van het headbangen… gewoon… puur… perfectie…
Eindoordeel#
Kortom, het debuut van Vision Divine is een nostalgische Power Metal-reis, slechts ontsierd door een fletse cover. Maar hoogtepunten zoals The Miracle en Forever Young tonen de epische vocalen van Fabio Lione. Een must-listen voor fans van het genre.
Score: ★★★★☆
Tracklijst#
- New Eden
- On the Wings of the Storm
- Black Mask of Fear
- Exodus
- The Whisper
- Forgotten Worlds
- Vision Divine
- The Final Countdown (Europe cover)
- The Miracle
- Forever Young
- Of Light and Darkness